• فیض و راستی
• کتاب مقدس
• فصل های کتاب

انجیل متی (فصل ۲۳)


1آنگاه عیسی آن جماعت و شاگردان خود را خطاب کرده، 2 گفت، کاتبان و فریسیان بر کرسی موسی نشستهاند. 3 پس آنچه به شما گویند، نگاه دارید و بجا آورید، لیکن مثل اعمال ایشان مکنید زیرا می‌گویند و نمی‌کنند. 4 زیرا بارهای گران و دشوار را می‌بندند و بر دوش مردم می‌نهند و خود نمی‌خواهند آنها را به یک انگشت حرکت دهند. 5 و همهٔ کارهای خود را می‌کنند تا مردم، ایشان را ببینند. حمایلهای خود را عریض و دامنهای قبای خود را پهن می‌سازند، 6 و بالا نشستن در ضیافت‌ها و کرسیهای صدر در کنایس را دوست می‌دارند، 7 و تعظیم در کوچه‌ها را و اینکه مردم ایشان را آقا آقا بخوانند. 8 لیکن شما آقا خوانده مشوید، زیرا استاد شما یکی است، یعنی مسیح و جمیع شما برادرانید. 9 و هیچ کس را بر زمین، پدر خود مخوانید زیرا پدر شما یکی است که در آسمان است. 10 و پیشوا خوانده مشوید، زیرا پیشوای شما یکی است، یعنی مسیح. 11 و هر که از شما بزرگتر باشد، خادم شما بُوَد. 12 و هر که خود را بلند کند، پست گردد و هر که خود را فروتن سازد سرافراز گردد. 13 وای بر شما ای کاتبان و فریسیان ریاکار که درِ ملکوت آسمان را به روی مردم می‌بندید، زیرا خود داخل آن نمی‌شوید و داخل شوندگان را از دخول مانع می‌شوید. 14 وای بر شما ای کاتبان و فریسیان ریاکار، زیرا خانه‌های بیوه‌زنان را می‌بلعید و از روی ریا نماز را طویل می‌کنید؛ از آنرو عذاب شدیدتر خواهید یافت. 15 وای بر شما ای کاتبان و فریسیان ریاکار، زیرا که برّ و بحر را می‌گردید تا مریدی پیدا کنید و چون پیدا شد او را دو مرتبه پست‌تر از خود، پسر جهنّم می‌سازید! 16 وای بر شما ای راهنمایان کور که می‌گویید، هر که به هیکل قسم خورد باکی نیست لیکن هر که به طلای هیکل قسم خورد باید وفا کند. 17 ای نادانان و نابینایان، آیا کدام افضل است؟ طلا یا هیکلی که طلا را مقدّس می‌سازد؟ 18 و هر که به مذبح قسم خورد باکی نیست لیکن هر که به هدیه‌ای که بر آن است قسم خورد، باید ادا کند. 19 ای جهّال و کوران، کدام افضل است؟ هدیه یا مذبح که هدیه را تقدیس می‌نماید؟ 20 پس هر که به مذبح قسم خورد، به آن و به هر چه بر آن است قسم خورده است؛ 21 و هر که به هیکل قسم خورد، به آن و به او که در آن ساکن است، قسم خورده است؛ 22 و هر که به آسمان قسم خورد، به کرسی خدا و به او که بر آن نشسته است، قسم خورده باشد. 23 وای بر شما ای کاتبان و فریسیان ریاکار که نعناع و شبت و زیره را عشر می‌دهید و اعظم احکام شریعت، یعنی عدالت و رحمت و ایمان را ترک کرده‌اید! می‌بایست آنها را بجا آورده، اینها را نیز ترک نکرده باشید. 24 ای رهنمایان کور که پشه را صافی می‌کنید و شتر را فرو می‌برید! 25 وای بر شما ای کاتبان و فریسیان ریاکار، از آن رو که بیرون پیاله و بشقاب را پاک می‌نمایید و درون آنها مملّو از جبر و ظلم است. 26 ای فریسی کور، اوّل درون پیاله و بشقاب را طاهر ساز تا بیرونش نیز طاهر شود! 27 وای بر شما ای کاتبان و فریسیان ریاکار که چون قبور سفید شده می‌باشید که از بیرون، نیکو می‌نماید لیکن درون آنها از استخوانهای مردگان و سایر نجاسات پر است! 28 همچنین شما نیز ظاهراً به مردم عادل می‌نمایید، لیکن باطناً از ریاکاری و شرارت مملّو هستید. 29 وای بر شما ای کاتبان و فریسیان ریاکار که قبرهای انبیا را بنا می‌کنید و مدفنهای صادقان را زینت می‌دهید، 30 و می‌گویید، اگر در ایّام پدران خود می‌بودیم، در ریختن خون انبیا با ایشان شریک نمی‌شدیم! 31 پس بر خود شهادت می‌دهید که فرزندان قاتلان انبیا هستید. 32 پس شما پیمانه پدران خود را لبریز کنید! 33 ای ماران و افعی‌زادگان! چگونه از عذاب جهنّم فرار خواهید کرد؟ 34 لهذا الحال انبیا و حکماء و کاتبان نزد شما می‌فرستم و بعضی را خواهید کشت و به دار خواهید کشید و بعضی را در کنایس خود تازیانه زده، از شهر به شهر خواهید راند، 35 تا همهٔ خونهای صادقان که بر زمین ریخته شد بر شما وارد آید، از خون هابیل صدیقتا خون زکریّا ابن برخیا که او را در میان هیکل و مذبح کشتید. 36 هرآینه به شما می‌گویم که این همه بر این طایفه خواهد آمد! 37 ای اورشلیم، اورشلیم، قاتل انبیا و سنگسار کننده مرسلان خود! چند مرتبه خواستم فرزندان تو را جمع کنم، مثل مرغی که جوجه‌های خود را زیر بال خود جمع می‌کند و نخواستید! 38 اینک، خانهٔ شما برای شما ویران گذارده می‌شود. 39 زیرا به شما می‌گویم از این پس مرا نخواهید دید تا بگویید مبارک است او که به نام خداوند می‌آید.

تفسیر فشرده آیات


1 توجه کنید که مسیح در صحن معبد و برای آخرین بار به مردم تعلیم می¬داد. آن روز، چهارشنبه و دو روز مانده به عید فِصَح بود که مسیح می¬بایست در آن روز مصلوب گردد. 2 «بر کرسی موسی نشسته اند» به معنی این است که این اشخاص مسئول تعلیم قوانین و شریعت خدا به مردم هستند ولی این جمله معنی ضمنی دیگری نیز دارد؛ یعنی این اشخاص ( فریسیان و کاتبان) بدون تایید خدا و خودسرانه، خود را در این موقعیت قرار داده-اند(ارمیا۱۴:۱۴، ۲۱:۲۳). 3 توجه کنید که منظور مسیح صرفا بخشی از تعالیم این علمای مذهبی بود که مستقیما از توارات و کتب انبیا (عهد عتیق) به مردم آموزش داده می¬شد، زیرا فقط این بخش از تعالیم آنها به کرسی موسی که آنها بدون داشتن صلاحیت و تایید خدا بر آن نشسته بودند مربوط می-شد. این در حالی است که فریسیان وکاتبان، فرامین و سنن بی ارزش بسیاری به مردم تحمیل می¬کردند که هیچ ارتباطی به عهد عتیق نداشت و صرفا سنن انسانی بود که مسیح به شدت مخالف چنین تعالیمی بود.(متی۱:۱۵-۹؛ مرقس۵:۷-۱۳). 4 جالب اینجاست که فریسیان و کاتبان ( خبرگان در شریعت) در طول سالیان متمادی صدها سنن و قوانین بی¬پایه و به ظاهر مذهبی را که هیچ ارتباطی با خداپرستی و حقیقت نداشت، اختراع کرده و به عامه مردم تحمیل می¬کردند در حالی که خودشان این قوانین من درآوردی را کاملا پیروی نمی¬کردند. 5 منظور از حمایل، جعبه های چرمی کوچکی است که یهودیان آیاتی از کتاب مقدس را در آن قرار می¬دادند و بر بازوی سمت چپ و پیشانی خود می¬بستند. این سنت تا به امروز نیز در بین برخی یهودیان در موقع نماز پیروی می¬شود. به نظر می¬رسد که این سنت از کتاب عهد عتیق(خروج۹:۱۳ ؛ تثنیه۶:۶-۸، ۱۸:۱۱) گرفته شده است که البته در این آیات تاکید بر جنبه درونی و باطنی مسئله است ولی این علما آن را به یک مسئله ظاهری و بیرونی تبدیل کرده بودند. فریسیان و کاتبان این جعبه ها را بزرگتر می-ساختند تا همه آنها را ببینند. منظور از «دامن قبا»، پارچه هایی بود که به قبا یا بخش زیرین جامه بیرونی متصل می¬شد و با نخ آبی به آن دوخته می¬گشت تا یادآور فرامین الهی برای قوم اسرائیل باشد(اعداد۳۸:۱۵ ؛ تثنیه۱۲:۲۲)؛ فریسیان این پارچه ها را بلند تر می¬دوختند تا نشان دهند چه قدر خداپرست هستند! 8-12 توجه کنید که در اینجا مسیح، تظاهر، ریاکاری و تکبر را محکوم می¬کند و بیان می¬دارد که القاب مذهبی، نه برای سلطه بر دیگران یا سواستفاده از مردم که صرفاً ابزاری به جهت خدمت به دیگران است. این القاب به خودی خود هیچ ارزشی ندارند(اول پطرس ۱:۵-۴؛ یوحنا ۴:۱۳-۱۷). 13 فریسیان و علمای مذهبی قوم یهود با عدم پذیرش عدالت خدا که در مسیح مکشوف شده بود به دنبال برقراری عدالتی بودند که از اعمال شریعت حاصل می¬گردد و نتیجه آن مرگ و نابودی و هلاکت در جهنم است زیرا هیچ احدی قادر به انجام کامل فرامین الهی نیست و نتیجتا در داوری الهی محکوم خواهد شد(رومیان۱:۱۰-۵). از آن جهت که این اشخاص بر کرسی موسی نشسته بودند( به آیه ۲ مراجعه شود) و به دیگران تعلیم می¬دادند؛ مانع ورود مردم به ملکوت خدا بودند. 14 بهترین و مهمترین نسخ خطی عهد جدید، این آیه را شامل نمی¬شوند. ولی این آیه در (مرقس۴۰:۱۲)و (لوقا۴۷:۲۰) آورده شده است و موثق می¬باشد. 15 کلمه یونانی که در اینجا «مرید» ترجمه شده است در واقع به معنی شخصی غیر یهودی است که به دین یهود می¬گرود( نوکیش). منظور از «پسر جهنم» یعنی شخصی که فرجامش در جهنم است. 16-22 فریسیان و کاتبان با این دستورات در واقع راهی را برای دروغگویی و ریاکاری پیش پای مردم قرار می-دادند. بدین ترتیب که یک شخص به راحتی می¬توانست قول و وعدهٔ دروغ بدهد و با قسم به معبد خدا یا مذبح، وانمود کند که حقیقت را می گوید. دراینجا مسیح نشان می¬دهد که چگونه دین، ¬ انسانها را از عقل سلیم باز داشته و آنها را جاهل و کور می گرداند. حقیقت امر این است که ادیان کاذب کاملا منطبق با ذهن حیله گر و بسیار مریض انسان هستند(ارمیا۹:۱۷). 23و24 احتمالا سبزیجاتی نظیر نعناع، شبت (شوید) و زیره جزء محصولات کشاورزی نبودند که در عهد عتیق (لاویان۳۰:۲۷) باید زکات (ده یک) آنها پرداخت می شد. فریسیان با دقت فراوان حتی زکات چنین سبزیجاتی را نیز می-پرداختند(که احتمالا ارزش پولی چندانی نداشت) تا نشان دهند که چقدر مذهبی و خداپرست هستند ولی به راحتی امور مهم و وزین نظیر عدالت، رحمت و ایمان را که از اصول اخلاقی بنیادی هستند؛ زیر پا می¬گذاشتند. آنها همچون همه مذهبیون دنیا رسوم ظاهری و بیرونی را به دقت نگاه می¬داشتند، ولی فرامین اخلاقی و درونی و قلبی را زیر پا می¬گذاشتند. در واقع همه رسومات مذهبی در عهد عتیق سمبلها و نمادهایی بود تا به قوم اسرائیل اصول اخلاقی الهی و فرامین اساسی را بیاموزند و خود هرگز هدف نبوده¬اند. با آمدن مسیح که شریعت زنده و کلمه خدا بود دیگر نیازی به انجام رسوم عهد عتیق نیست. فریسیان معمولا آب یا هر نوع آشامیدنی را صاف می-کردند تا عاری از هر نوع پشه و حشرات ناپاک باشند(لاویان۲۳:۱۱). در نقطه مقابل حشرات و پشه که جزء کوچکترین موجودات ناپاک و نجس به شمار می¬آمدند شتر جز بزرگترین حیوانات ناپاک بود(لاویان۴:۱۱). مسیح به کنایه به فریسیان یادآوری می¬کند که پشه را صاف می¬کنند تا نجس نشوند ولی شتر نجس را می¬بلعند. 25و26 مشکل اصلی ریاکاران مذهبی در اینجاست که توجه آنها معطوف به بیرون، ظاهر و فرع است و نه درون، باطن و اصل. آیا با تمیز کردن بیرون ظرف می¬توان گفت که ظرف قابل استفاده است؟ خداوند نه تنها به اعمال و گفتار ما بلکه به آنچه که در ذهن و ضمیر ما می¬گذرد و به انگیزه¬ها ، خواسته ها و علایق ما نیز اهمیت می¬دهد. زیرا اعمال و گفتار ما تحت تاثیر افکار ماست و اگر قلب ما متبدل شده و با روح خدا از نو مولود گردیم و ذهن تازه¬ای بیابیم، آنگاه اعمال و گفتار ما نیز متبدل شده و تحت تاثیر طبیعت تازه مان قرار می¬گیرند. 29-32 توجه کنید که حدود ۴۸ ساعت به زمان مصلوب شدن مسیح باقی مانده و عوامل اصلی و گردانندگان آن واقعه همین علمای مذهبی بودند. همچنین همین افراد بعد از صعود مسیح، بسیاری از رسولان و ایمانداران به مسیح را در منطقه یهودیه و حتی مناطق دیگر مورد آزار و جفا قرار دادند و برخی را نیز به شهادت رساندند. مسیح در آیه ۳۲ این امر را از قبل پیش گویی می¬کند. 35و36 واقعه کشته شدن هابیل در (پیدایش۳:۴-۱۱)آمده است. احتمالا زکریاابن برخیا اشاره به نوه یهویاداع کاهن است که در (دوم تواریخ۲۰:۲۴-۲۲)در مورد شهادت وی نوشته شده است . علت اینکه در (دوم تواریخ۲۰:۲۴-۲۲) به زکریا ابن یهویاداع اشاره شده است این است که پدر بزرگ زکریا، یهویاداع کاهن شخصیتی مهم و معروف در آن دوران بود. توجه کنید که کتاب «پیدایش» اولین و کتاب «دوم تواریخ» آخرین کتاب در عهد عتیق عبری هستند. منظور از «این طایفه»، قوم یهود در زمان عیسی مسیح خداوند است. در سال (۷۰ میلادی) سپاه روم، اورشلیم را محاصره کردند و کل شهر به همراه معبد زیبایش را با خاک یکسان کرده و آتش زدند. صدها هزار یهودی در این حمله، کشته شدند و بسیاری از یهودیه گریختند. هویت سیاسی اسرائیل در این تاریخ خاتمه یافت. 37-39 برخلاف جوجه های مرغ که موقع خطر بلافاصله به سوی مادر خود رفته و به زیر پر و بال مادرشان پناه میبرند؛ قوم اسرائیل در مقطعی بحرانی و سرنوشت ساز با بی تفاوتی و حتی خصومت، عیسی را که مسیح موعود، پادشاه سرمدی و منجی پرجلال بود و برای نجات، تسلی، خوشبختی و سلامتی آنها به ارش خاکی آمده بود، رد کرده و نپذیرفتند. زمانی که پیلاطُس حاکم رومی غیر یهودی و بت پرست سعی داشت مسیح را که هیچ گناهی در او نیافته بود آزاد سازد؛ یهودیان با فریاد «مصلوبش کن مصلوبش کن، خون او بر ما بر فرزندان ما باد»(متی۲۲:۱۷-۲۶)او را وادار نمودند تا مسیح را مصلوب کند. طبق پیشگویی مسیح در آیه ۳۸ معبد باشکوه اورشلیم توسط رومیان در(۷۰ میلادی) با خاک یکسان شد. توجه کنید که مسیح در آیه ۳۸، در اشاره به معبد خدا می¬گوید «خانه شما» در حالی که در (متی۳:۲۲) میگوید «خانه پدرم»؛ زیرا مسیح عصر چهارشنبه، برای همیشه این معبد را ترک کرد و دو روز بعد مصلوب گشت و با تکمیل کفاره گناه، دین یهود باطل شد. در واقع معبد با شکوه و پر جلال خدا، خود عیسی مسیح خداوند است که پرستش حقیقی خدای پدر فقط از طریق وی میسّر می شود. بدون مسیح، هیچ پرستش یا عملی روحانی مورد پذیرش الهی نیست(یوحنا۶:۱۴). در آیه ۳۹ مسیح از بازگشت ثانویه خود برای برقراری پادشاهی هزار ساله اش خبر میدهد که با پذیرش و نجات قوم یهود همراه خواهد بود(مزامیر۲۶:۱۱۸؛ زکریا۱۰:۱۲؛ رومیان۲۳:۱۱-۲۶).